A necesidade de depurar as augas residuais é xa un feito que xa ninguén cuestiona. Preservar e recuperar os nosos ecosistemas acuáticos e a necesidade de manter o recurso auga cunha calidade suficiente para outros usos determinou a aparición de abundante lexislación e normativa, gran parte da cal obriga a que as verteduras de augas residuais realícense ao medio receptor despois de recibir uns tratamentos de depuración, cada vez máis intensos e complexos.
En depuración de augas residuais:
Disponse dunha "unidade de ensaios de procesos de depuración de augas residuais". A unidade consiste nunha estrutura modular que permite a configuración de diferentes tipos de procesos, tanto físico-químicos, biolóxicos, ou combinacións dos mesmos. Mediante un complexo sistema de control pódense impor diferentes estratexias de explotación, mentres que o seguimento dos parámetros de proceso e rendementos efectúase mediante sondas de medición en continuo (DQO, Nitróxeno amoniacal, nitratos, fósforo disolto, pH, OD, condutividade, REDOX, turbidez, concentración de sólidos en licor mestura, etc.). O caudal máximo é de 3 m3/hora. Os equipos de control poden ser desprazados a depuradoras reais en funcionamento.
Outros equipos de campos de interese: fluorómetro de alta sensibilidade, tomamuestras automáticos (3 equipos), caudalímetros área-velocidade (3 equipos), sondas multiparamétricas (2 equipos).
A unidade de ensaio consiste nunha estrutura modular que permite a configuración de diferentes tipos de procesos de depuración de augas residuais (urbanas ou industriais). Os procesos poden ser físico químicos, biolóxicos ou combinacións dos mesmos.
Os parámetros de control que se mieden en continuo son os seguintes:
A unidade de ensaios permite manexar caudais de ata 3 m3/hora. Os elementos principais da mesma cos seguintes:
Sensor con capaciadad de traballo en calquera tipo de auga, ben sexa doce, salgada ou augas residuais. Conta con cabezales autolimpiables. Pode rexistrar ata 14 parámetros de forma simultánea. Pode rexistrar todos os parámetros a intervalos programados ( con intervalos de 15 minutos pode rexistrar durante 30 dias) chegando a almacenar 150.000 lecturas.
Tomamuestras que proporciona grandes posibilidades de uso. Ten capacidade para repetir a mostraxe tanto durante un período de tempo como domo durante o paso dun caudal constante. A súa lixeireza e robusted fano ideal para a súa utilización en calquera medio e diversos fins: biomonitorización da calidade da auga, desbordamentos de redes de sumidoiros...
O sistema Manzanares conta con dúas colectores que transcorren a ambos os dous lados do Río Manzanares (os denominados colectores de marxe dereita e de marxe esquerda) así como unha serie de tanques de tormenta que reteñen parte dos volumes xerados durante os eventos de precipitación, para logo envialos ás depuradoras.
Demostrar a viabilidade técnica dun proceso biolóxico baseado en membrana tubular autoaireada con augas
residuais urbanas reais.
Chegar a eliminar nitróxeno no proceso biopelícula de membrana aireada.
O obxectivo xeral foi a avaliación do funcionamento e calibración do deseño dun leito aireado mergullado aplicado ao tratamento de auga residual urbana para a redución de materia orgánica (DBO, DQO) e nitróxeno total (NT). Para isto, no 2010 construíuse e implantou un sistema a escala real na Planta Municipal de Tratamento de Augas Residuais de Abegondo (Galicia, España)
Caracterizar a produción de lixiviados do vertedoiro de residuos de Ourense, mediante a medición de caudal e cargas, e practicarlle probas de tratabilidad físico-química
A Empresa Pública de Obras e Servizos Hidráulicos (EPOSH) de Galicia (Xunta de Galicia) adxudicou a construción do sistema de colectores e E.D.A.R. de Ares-Mugardos á Ou.T.E formada por dúas empresas. A solución de saneamento e drenaxe incorpora estruturas de detenciónaliviadero, conectadas ás redes unitarias
O Convenio asinado entre SOGAMA S.A. e a Fundación da Enxeñaría Civil de Galicia tivo como obxectivo xeral a realización dun estudo para minimizar a contaminación que é mobilizada e arrastrada polas augas pluviais no Complexo Ambiental de Cerceda (CMC), de forma que se reducise a presión sobre os medios acuáticos receptores tanto desde un punto de vista físico-químico como hidromorfológico
Este contrato enmarcouse dentro das actuacións conducentes á modernización do sistema de depuración da EDAR da aglomeración de Vigo co fin de cumprir as Directivas Europeas
A empresa desenvolveu unha tecnoloxía baseada no un de ciclón para eliminar a maior parte posible de areas dos lodos primarios dunha EDAR, antes do seu procesado na liña de lodos. Elaborou un prototipo industrial e desexaba probalo en condicións reais de funcionamento.
O destinatario final dos resultados do contrato era o Ministerio de Agricultura, Alimentación e medio Ambiente (MAGRAMA). Dentro do ámbito de competencias do Ministerio de Agricultura, Alimentación e Medio Ambiente, a Dirección Xeral da auga ten por obxectivos, entre outros, o estudo, planificación e control xerais dos sistemas de saneamento, incluída a contaminación producida polos mesmos aos medios receptores en tempo de choiva.
A historia de explotación da EDAR actual de Lagares puxo de manifesto a chegada de abundantes fluxos sólidos a través da rede de sumidoiros unitaria. No seu desarenador-desengrasador aireado constatouse unha extracción abundante de areas, sobre todo en época de choivas.
Deseño e implementación dun "microsite" sobre Ia xestión da auga en Ia corporación INDITEX e a súa cadea de
provedores.
Control, análise crítica e valoración das campañas de control de Ia calidade e
contaminación das augas e de Ia boa xestión das mesmas nas factorías dos provedores a nivel internacional
O obxectivo xeral deste estudo foi avaliar o rendemento dun sistema de biodiscos a escala real, en canto á oxidación de materia orgánica total e soluble, e de amonio por nitrificación.
A EDAR de Dormeá, concello de Boimorto (A Coruña), deseñouse seguindo as Directrices de Saneamento no Medio Rural de Galicia (DSMRG). A EDAR se dimensionó para servir a unha aglomeración rural de 200 habitantes, e a súa liña componse de fosa séptica (tratamento primario) máis humidal artificial de fluxo horizontal sub-superficial (tratamento secundario).
Establecer os criterios de deseño dunha planta móbil para o tratamento “in situ” das augas de lavado de formigoneiras para obter un efluente coa calidade adecuada para que cumpra con obxectivos de reutilización, ou no seu caso, de vertedura a medio receptor.
Determinar experimentalmente as fraccións degradable e inerte así como coeficientes biocinéticos da auga
residual decantada da aglomeración urbana constituída pola cidade da Coruña e concellos limítrofes.
A
parametrizacón biocinética servirá de datos de entrada para a modelación dinámica do proceso biolóxico da EDAR
de Bens.
Co fin de mellorar a planificación, o proxecto e a construción das infraestruturas de abastecemento e saneamento, a Administración Hidráulica de Galicia, integrada por “Augas de Galicia” e a “Empresa Pública de Obras e Servizos Hidráulicos”, considerou de gran interese o elaborar unha serie de textos técnicos que servisen de guía e referencia.
A problemática das verteduras dos Desbordamentos de Sistemas de Saneamento (DSS) en tempo de choiva sobre as masas de auga é un tema de vixente actualidade a nivel lexislativo, ambiental e social.
Dentro das actuacións da mellora do sistema de saneamento da aglomeración iurbana da Coruña, expúxose a construción dun colector interceptor nas subcuencas Meicende - A Grela. Co fin de coñecer os caudais circulantes pola rede para poder elaborar un modelo numérico de simulación establecéronse 3 seccións de control en diferentes puntos críticos do sistema.
Os libros clásicos de enxeñaría sanitaria recollen as formas ovoides como óptimas para o transporte de augas de saneamento, e propoñen formas xeométricas para a súa definición. Esta tipoloxía foi practicamente abandonada desde hai xa varios anos polo sector, non polo seu baixo rendemento hidráulico, senón por simplicidade no proceso de fabricación e posta en obra. En efecto, é máis sinxelo construír un tubo circular que un ovoide.
O encoro de Rosadoiro, ou encoro de Sabón, é unha masa de auga artificial altamente modificada. O encoro recibiu historicamente vertidos de augas residuais urbanas en tempo de choiva, recibiu tamén augas de escorrentías de zonas industriais altamente contaminadas e, ademais, chegaron a el algúns escapes accidentais. Estas verteduras provocaron sucesos de contaminación aguda na masa de auga e contaminaron os sedimentos.
O proxecto de investigación tiña como obxectivo a realización dun modelo de simulación numérica da rede de abastecemento da cidade. Co fin de dar calidade ao modelo realizáronse campañas de campo co fin de caracterizar algunhas seccións reseñables e dispoñer de datos reais para realizar a posterior calibración e validación do modelo hidráulico.
As actividades extractivas no sector do granito son unha das fontes de riqueza de Porriño e a súa comarca. O granito de Porriño é mundialmente coñecido e as súas explotacións cóntanse entre as maiores e as máis avanzadas do mundo. Ao tratarse de explotacións ao descuberto existe un impacto sobre o medio ambiente: así, o medio natural, ao entrar en contacto coa zona de traballo, sofre certas afeccións que neste informe avalíanse no que respecta á contaminación da auga de escorrentía.
SOSTAQUA é a denominación dun proxecto de I+D+i liderado por Augas de Barcelona que obtivo o apoio do Programa CENIT, impulsado polo Ministerio de Industria. A iniciativa, dedicada a desenvolvementos tecnolóxicos para un ciclo urbano da auga autosostenible, recibiu unha subvención do 50% do seu importe total, valorado en 25 millóns de euros
A finais dos anos 90 empezouse a expor dentro da AEAS, Asociación Española de Abastecemento e Saneamento, a necesidade de desarrolllar un programa de caracterización das verteduras en tempo de choiva en concas urbanas. A proposta foi transmitida ao Ministerio de Medio Ambiente e leste puxo en marcha o ?Programa de Medidas de Descargas desde Sistema Unitarios?, orixe do acrónimo PROMEDSU.
O proxecto tiña como obxectivo principal o caracterizar a contaminación vertida aos sistemas acuáticos desde os sistemas de saneamento e drenaxe, xa procedesen de sistemas separativos ou unitarios, en tempo de choiva. Desde os sistemas separativos a vertedura principal de contaminación asociada a sucesos de choiva prodúcese de forma directa desde a rede de pluviais, mentres que desde os sistemas unitarios a vertedura prodúcese fundamentalmente desde os aliviadoiros do sistema de rede de sumidoiros ou desde o by-pass da EDAR.
As liñas de laminación en quente de aceiro precisan de auga ao longo de todo o proceso de fabricación, sobre todo para refrixeración, sendo preciso a subministración de elevados caudais. Os circuítos de refrixeración poden ser de dous tipos: con contacto directo co aceiro que se procesa e sen contacto.
O estudo tiña como obxectivo analizar a influencia que o efluente da nova depuradora de augas residuais, que se construirá para o sistema de saneamento da aglomeración urbana de Santiago de Compostela, terá sobre o río Sar. Para poder alcanzar devandito obxectivo elaborouse e calibrou un modelo numérico de simulación da calidade físico-química das augas do río Sar, desde o actual emprazamento da EDAR ata Padrón.
Elaboración dunhas directrices de saneamento no medio rural que sirvan de orientación para a procura da mellor solución posible á variada e complexa casuística que se presenta en Galicia.
O obxectivo xeral consistiu na aplicación e avaliación a escala piloto dun humidal de fluxo vertical cultivado con I. pseudacorus (HFV2) como tratamento terciario para reducir a demanda de osíxeno carbonosa e nitrogenada do efluente dun tratamento físico-químico dunha EDAR urbana.
Avaliación do funcionamento e deseño dun leito aireable mergullado aplicado ao tratamento de auga residual urbana para a redución de materia orgánica e nitróxeno total. Para isto, no 2010 construíuse un sistema a escala real e instaloulla na Planta Municipal de Tratamento de Augas Residuais de Abegondo (Galicia, España). Abegondo posúe unha rede unitaria de saneamento.
Este vertedoiro de residuos sólidos urbanos (RSU) entrou en funcionamento no ano 1984 e estivo 17 anos acollendo residuos municipais ata o seu clausura e selado. Á data do estudo o vertedoiro tiña unha idade de 22 anos. O volume de residuos acollido nos 17 anos de vida útil do vertedoiro foi superior aos 300.000 m3.
A maior parte dos caudais transportados pola rede de saneamento e drenaxe urbano da cidade de Madrid articúlanse a través do eixo de saneamento do Manzanares. Nos últimos anos, mediante o "Programa de Mellora da Calidade do Río Manzanares: Redución da contaminación xerada pola Descarga de Sistemas Unitarios (DSU)", estableceuse un conxunto de actuacións na rede de saneamento (tanques de tormenta, novos colectores e novos aliviadoiros ao río) para conseguir os obxectivos marcados polo Plan Hidrolóxico da Conca do Tajo.